Week 2 Het land van contrasten
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lisa
12 Februari 2013 | Namibië, Otjiwarongo
En het is alweer een week verder, de tijd gaat echt snel. Afgelopen donderdag tot maandag zijn we in Walvisbaai gebleven bij Damaris en Benjamin. Ik heb het daar echt naar me zin gehad, we hebben allemaal mooie dingen gezien. Aan de kust is het een heerlijke temperatuur met de wind va n zee.
Zaterdag zijn Rosa en ik wezen kajakken bij Pelican Bay in Walvisbaai. Namibië ligt aan zuid Atlantische oceaan, dus niet heel warm. Er leven veel kolonies zeeleeuwen en we konden hier heel dichtbij komen. Als we geluk hadden zouden we ook dolfijnen kunnen zien, en nog voordat we in het water waren zwommen er dolfijnen langs. Dus we werden snel het water ingeduwd en voerden er naar toe. We waren echt heel dichtbij en ze kwamen met hun vinnen boven water. Er leven ook veel flamingo’s en pelikanen. Het uitzicht zit vol contrasten, van de sierlijke flamingo’s tot grote lompe zeeleeuwen op land. Helder koel water in tegenstelling tot de hete uitgestrekte woestijn. Niet alleen de natuur kent deze contrasten, ook bij mensen zie je grote contrasten. In de woonwijken worden de mooie grotere huizen in het zicht gebouwd, en daarachter worden hele kleine huisjes gebouwd. Arm en rijk wonen naast elkaar, en het verschil tussen arm en rijk is vaak heel groot.
Toen we nog bij Hilde waren in Windhoek gaf ik mijn kippenbotjes aan de hond en verbaasde me erover dat de hond het botje niet afkloof maar in zijn geheel opat. De volgende avond bij Damaris en Benjamin was het geen hond die de botjes opat, maar Benjamin at zijn botjes in zijn geheel op haha. Als we over de verschillen praten tussen Nederland en Namibië, is het voor de inwoners hier moeilijk voor te stellen dat je in Nederland precies de hoeveelheid eten kookt die je denkt nodig te hebben. Dat we altijd om 18.00 uur eten en dat je afspreekt als er iemand wilt blijven eten. Damaris kookte altijd grote hoeveelheden eten, en wat overbleef werd de volgende ochtend als ontbijt gegeten. Zelfs koude patatjes at Tristan als ontbijt.
Zaterdagmiddag hebben Benjamin en Damaris ons de zoutwerken laten zien. Er worden tonnen zout per dag afgevoerd. De witte zoutvlakte met glimmende kristalvorming in contrast tot de woestijn is echt mooi om te zien.
De volgende dag zijn we ’s morgens naar de vergadering geweest en daarna naar Swakopmund en hebben hier Dune 7 beklommen. Nou de vrouwen dan, Benjamin en Vindimba zagen het niet zitten met het extra gewicht dat ze meedragen hoogste zandduin van Namibië te beklimmen. Het zand was heel heet aan je voeten dus ik had Vindimba’s sokken aan en Rosa van die van Benjamin. Op het heetste punt van de dag een steile zandduin beklimmen is best nog een uitdaging. En de wind die het fijne woestijnzand doet opwaaien, zorgt ervoor dat het zand overal maar dan ook overal gaat zitten. Maar het uitzicht die je hebt als je bovenop staat is echt indrukwekkend.
Maandagochtend zijn we de reis naar Rundu begonnen. Rond half 11 waren bij het busje die ons naar Otjiwarongo zou rijden. In deze plaats kunnen we overnachten bij een vrienden van Rosa en Vindimba. Het duurde echter 3 uur voordat we daadwerkelijk vetrokken met het busje, ze wachten net zolang tot het busje vol zit. Als je dan zo lang gewacht hebt, moet je reis van meer dan 5 uur nog beginnen. Het was een lange rit in de brandende zon die door het raam op je schijnt. De raampjes worden graag dichtgehouden door de inzittenden en het kleine zeugje wind dat door het kiertje waait is warm. Wat ik nog storender vond is de man die voor mij zat. 5 uur lang bleef hij maar praten, niet alleen met degene die naast hem zat maar met een vrouw die 2 rijen achter hem zat. Het stemgeluid was zo hard dat m’n oordopjes er niks tegen hielpen. Ik was echt gaar toen we in Otjiwrongo aankwamen. Maar hier werden we heel gastvrij ontvangen door Sylvia en Thomas, waar we kunnen overnachten.
Vandaag, dinsdag, gaan we verder naar Rundu. Ik ben er nu wel echt aan toe om een plekje me eigen te maken na het vele reizen. Eind deze week ga ik bij het ziekenhuis op bezoek waar ik stage ga lopen, waarschijnlijk begin ik dan aankomende week echt met stage lopen.
Ps mijn koffer is inmiddels terecht en foto’s kunnen jullie op mjn Facebookpagina zien;)
Zaterdag zijn Rosa en ik wezen kajakken bij Pelican Bay in Walvisbaai. Namibië ligt aan zuid Atlantische oceaan, dus niet heel warm. Er leven veel kolonies zeeleeuwen en we konden hier heel dichtbij komen. Als we geluk hadden zouden we ook dolfijnen kunnen zien, en nog voordat we in het water waren zwommen er dolfijnen langs. Dus we werden snel het water ingeduwd en voerden er naar toe. We waren echt heel dichtbij en ze kwamen met hun vinnen boven water. Er leven ook veel flamingo’s en pelikanen. Het uitzicht zit vol contrasten, van de sierlijke flamingo’s tot grote lompe zeeleeuwen op land. Helder koel water in tegenstelling tot de hete uitgestrekte woestijn. Niet alleen de natuur kent deze contrasten, ook bij mensen zie je grote contrasten. In de woonwijken worden de mooie grotere huizen in het zicht gebouwd, en daarachter worden hele kleine huisjes gebouwd. Arm en rijk wonen naast elkaar, en het verschil tussen arm en rijk is vaak heel groot.
Toen we nog bij Hilde waren in Windhoek gaf ik mijn kippenbotjes aan de hond en verbaasde me erover dat de hond het botje niet afkloof maar in zijn geheel opat. De volgende avond bij Damaris en Benjamin was het geen hond die de botjes opat, maar Benjamin at zijn botjes in zijn geheel op haha. Als we over de verschillen praten tussen Nederland en Namibië, is het voor de inwoners hier moeilijk voor te stellen dat je in Nederland precies de hoeveelheid eten kookt die je denkt nodig te hebben. Dat we altijd om 18.00 uur eten en dat je afspreekt als er iemand wilt blijven eten. Damaris kookte altijd grote hoeveelheden eten, en wat overbleef werd de volgende ochtend als ontbijt gegeten. Zelfs koude patatjes at Tristan als ontbijt.
Zaterdagmiddag hebben Benjamin en Damaris ons de zoutwerken laten zien. Er worden tonnen zout per dag afgevoerd. De witte zoutvlakte met glimmende kristalvorming in contrast tot de woestijn is echt mooi om te zien.
De volgende dag zijn we ’s morgens naar de vergadering geweest en daarna naar Swakopmund en hebben hier Dune 7 beklommen. Nou de vrouwen dan, Benjamin en Vindimba zagen het niet zitten met het extra gewicht dat ze meedragen hoogste zandduin van Namibië te beklimmen. Het zand was heel heet aan je voeten dus ik had Vindimba’s sokken aan en Rosa van die van Benjamin. Op het heetste punt van de dag een steile zandduin beklimmen is best nog een uitdaging. En de wind die het fijne woestijnzand doet opwaaien, zorgt ervoor dat het zand overal maar dan ook overal gaat zitten. Maar het uitzicht die je hebt als je bovenop staat is echt indrukwekkend.
Maandagochtend zijn we de reis naar Rundu begonnen. Rond half 11 waren bij het busje die ons naar Otjiwarongo zou rijden. In deze plaats kunnen we overnachten bij een vrienden van Rosa en Vindimba. Het duurde echter 3 uur voordat we daadwerkelijk vetrokken met het busje, ze wachten net zolang tot het busje vol zit. Als je dan zo lang gewacht hebt, moet je reis van meer dan 5 uur nog beginnen. Het was een lange rit in de brandende zon die door het raam op je schijnt. De raampjes worden graag dichtgehouden door de inzittenden en het kleine zeugje wind dat door het kiertje waait is warm. Wat ik nog storender vond is de man die voor mij zat. 5 uur lang bleef hij maar praten, niet alleen met degene die naast hem zat maar met een vrouw die 2 rijen achter hem zat. Het stemgeluid was zo hard dat m’n oordopjes er niks tegen hielpen. Ik was echt gaar toen we in Otjiwrongo aankwamen. Maar hier werden we heel gastvrij ontvangen door Sylvia en Thomas, waar we kunnen overnachten.
Vandaag, dinsdag, gaan we verder naar Rundu. Ik ben er nu wel echt aan toe om een plekje me eigen te maken na het vele reizen. Eind deze week ga ik bij het ziekenhuis op bezoek waar ik stage ga lopen, waarschijnlijk begin ik dan aankomende week echt met stage lopen.
Ps mijn koffer is inmiddels terecht en foto’s kunnen jullie op mjn Facebookpagina zien;)
-
12 Februari 2013 - 12:13
Mariëtta:
Lieve Lisa,
Wat fijn dat je al een leuke week achter de rug hebt. Met jou reisverslag lijk je toch nog een beetje dichtbij :)
Veel plezier nog verder in Namibië. En succes met je stage ;)
XXX
Mariëtta -
12 Februari 2013 - 19:04
Damaris:
Hoi Lisa,
Leuk om je verhaal zo te lezen en we zijn blij dat je het hier in Walvis Baai zo naar je zin hebt gehad. Wij hebben ook genoten van het weekend dat jullie hier waren. Het was voor ons ook een beetje vakantie! We zijn benieuwd naar je avonturen de komende maanden in Rundu!
Liefs,
Benjamin en Damaris -
12 Februari 2013 - 23:05
Michelca:
Hoi lis
Erg leuk je reisverslag weer, je hebt al heel wat gedaan.
Ik hoop dat de rest van je reis wat beter verloopt geen irritante mensen.
Kan nu niet veel schrijven je weet bij mij duurt het al zo lang he.....en woud heeft de i-pad nodig.
Succes met je stage nog ben benieuwd hoe je het gaat vinden.
Groetjes en een dikke kus aan iedereen en ook een voor jou. -
13 Februari 2013 - 07:25
Woud:
Hi Lisa,
Ik ben blij om te horen dat je het nog zo naar je zin hebt. Ook gaaf dat je het geluk had om de dolfijnen te spotten. Het valt me wel tegen van de mannen dat ze niet samen met jullie de duin op wilde klimmen xD.
Geniet nog van het vakantiegevoel, want straks met je stage zal het school/werkgevoel wel weer gaan overheersen vrees ik.
Groetjes aan iedereen,
Woud -
18 Februari 2013 - 10:48
Kees En Fennie Blom:
hoi lisa,
Wat leuk dat je ook aan oude knarren denk en ze laat weten wat je allemaal beleefd.
Doe je rosa,haar man en de kinderen groetjes van ons en als je daar in de gemeente kot ook de
broeders en zusters onze warme christeijke liefdevolle groeten,
Hier nu 2 graden
groet van Fennie en Kees -
22 Februari 2013 - 12:10
Lisa:
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Leuk dat jullie allemaal meelezen!
Rosa vond het leuk de groetjes te krijgen van jullie kees en fennie!
Over een paar maandjes kunnen jullie d'r zelf groeten(:
Groetjes Lisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
